O książce: 2006 / Po ukazaniu się drukiem pierwszych opowiadań Zamiatina, zaczęła się o nim głośno wypowiadać krytyka, stawiając jego nazwisko na równi z Buninem, Prishvin, Kuprin. Realistyczne obrazy wczesnych opowiadań Zamiatina dochodzą do symboliki, do uogólnień, za którymi wyczuwa się odwieczną konfrontację dobra ze złem. W swoich pracach, które stały się najjaśniejszym dokumentem artystycznym tamtych czasów, Zamiatin dążył do „prawdziwej prawdy”, która – według Dostojewskiego „jest zawsze nieprawdopodobne».